Umut

Pencere önünde sabaha kadar oturdum.
Kendimden ilk kez bu kadar uzaðým.
Gitmelerin anlamý yok!
Giden sen deðilsin bu þehirde.
Deðildir aslýnda,
Aslolan tek þey yokluðun!
Bu yüzden doðmuyor bu kente güneþ..

Akþamdan ýþýklarý açýk býraktým.
Ýki paket sigara söyledim
Sigarayý çokça içiyorum,
Üstelik aç karnýna!
Kýzan hiç kimse yok!
Saçlarýmsa hep daðýnýk,
Nasýlsa sen görmüyorsun.

Ah! Sen ne zaman dokunsan ruhuma,
Seni hatýrlatan her þeye ve herkese!
Özlemek! Bu kadar anlatýlmazdý.
Anlýyor musun beni ne bileyim iþte
Ya da üzülüyor musun halime?
Yaðmur iþliyor çiçeklerin yapraklarýna.
Bu gece daha çok üþüyorum.

Havalar da iyiden iyiye soðudu...
Sen ne olur ne olmaz kalýn giyin çýkarken.
Ve bir pazar sabahý kahvaltýya,
Gelirsen çaya kal diyeceðim.
Suyu koydum yine de demlikðe,
Zaten beyaz gömleðinide çok yakýþmýþ
Demem için bahanem olsun.

Sosyal Medyada Paylaşın: