Kesik kenarlý paslý bir çatý, Eskidiði yerden, acýklý damlýyordu, Yukarýlarda bulutlarýn tokadý, Ürpermelerle kendini tamamlýyordu. Bu hüzne bürülü akþamýn son deminde, Kýsa saçlý genç bir kadýn; Açýk açýk aðlýyordu. Hýçkýrýklar yaðmurla dans ederken kulaklarýmda, Ýçimde yankýlan bir ses; Artýk yeter! Tamam diyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.