Kabul Et Yarabbi

Varýp gitmek istemediðim diyarsýn.
Aþký aðýrlýyorum gönlümde.
Sen gönlümde yatan tek aþksýn.
Aþkla kalýyorum her zerremde.
Mutluluða duvak açarken gülüþlerim.
Gök mavisine uzanmak ister ellerim.
Ben aþký arayan mecnun sen Leylasýn.
Sana varacaðým günün yolunu gözler gözlerim.

Sildim aklýmdan kötü anýlarý.
Yalnýzca iyileri býraktým.
Mutluluða koþmak adýna,
Kederden uzaklaþtým.
Bir yarayý daha kaldýramazdý yüreðim.
Acýsa da caným yaralarýmý sarmayý baþardým.
Geçte olsa farkýna vardým.
Mutlu olmak af etmekten geçiyor.
Hesap sorulacak ne varsa vicdanýma danýþtým.
Ve bana yapýlan her kötülüðü affettim.

Sevinç rüzgârlarý hiç esmedi ömrüme.
Kederden önümü göremiyorum.
Geçmiþ bir hançer misali saplý bedenime.
Önümde uzunca bir yol yürüyemiyorum.
Gülmeyi unutmuþ yüzümde yara izleri.
Yaralar geçiyor ben yardan geçemiyorum.
Zaman nasýl da dalgasýz býrakýr denizleri.
Herkes nemrut olmak peþinde,
Edebi için zindana düþen bir Yusuf göremiyorum!


Yürüdüðüm yol ince ve meþakkatli.
Yardým dilediðim sensin ey sonsuz þefkat sahibi.
Biliyorum elbet vardýr bir çýkar yol.
Sen biliyorsun gönlümden geçenleri.
Kabul et ey sonsuz kudret sahibi…

Sosyal Medyada Paylaşın: