Seni ilk tanýdýðým zamanlar Ýþte! Benim kahramaným demiþtim aklýmca Birdenbire ruhunla pembe düþlerime girmiþtin.
Sonra, katlettin içimdeki yetim ezgileri Semalarda uçuþan ak güvercinlerin çýðlýklarýný seyrederken Ruhum yaralarla doldu.
Hayallerin gölgesinde gizleniyordu yalnýzlýðým Ýki duvar arasýnda sýkýþan bedenim Ýçten içe kor gibi yanýyordu.
Yetim gözyaþlarýmý akýtýyordum Sana içimdekileri haykýrmak isterken Yüzüme bir bir kapanýyordu perdelerin karanlýk yüzü. Sonsuzluk vedalarý içindi adýmlarým Bir demet papatya kokuyordu yüreðimin son bentleri.
Þimdilerde... Uzak tepelerden görünüyor sevginin gücü Aþkýn tüm güzelliklerini Artýk, hissediyor parmaklarým.
Yaralarýmý kanatmadan Hayallerimi sevgiyle sarabiliyorum. Ne güzel þey erdeme nail olmak Gerçeðe kavuþacak dizelere akmak Mýsralarýn en güzeli olsun.
Mehmet Öksüz Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.