ARAF'IMIZ

ARAF’IMIZ

Çok yorulduk, elâ gözüm,
Yolculuk var, ’iki gözüm!’
Ne edeyim fazla ömrü,
Topraktandýr esas özüm.

Toplamýþýz malý mülkü,
Doldurmuþuz yeri göðü.
Araf’a da taþýnmaz ki,
Ne aðýrdýr onun yükü.

Bir nefeslik ömrümüzü,
Bitmez gibi geçiririz.
Hep de yoksulu, öksüzü,
Neden kör gözle görürüz?

Þu dünyayý ’ol’ demekle,
Dümdüz yer, yapacak Olan!
Nedir ki hikmeti, söyle?
Ne çok var, Sen’le aldatan!

Ýnsan vampir, ’iki gözüm!’
Ne çok kardeþ kaný içer.
Acep boþuna mý sözüm?
Sanmam, biri çýkýp dinler.

Dinle ’iki gözüm’, dinle!
Derdim ne senle, ne elle.
Araf’ýmýzý düþün de,
Sakýn bir gaflete düþme!

Ben bilmem de, derim iþte!
Çýkarým yoktur, bu iþte.
Maksat, yollar doðru olsun,
Güneþ hepimize doðsun...

02.10.2016

BEN BÝLMEM
Sosyal Medyada Paylaşın: