Esrik Şiir

Aðým salkýmýnda gonca,
Ellerini denize açmýþ;
Yýldýz topluyor mor sancakta.
Ruhundan geçmiþ,
Ruhu ruhuna geçmiþ
Esrik tenhâlýkta.

Aðým yakýmýnda mýsra,
Divite keder örtmüþ;
Yýlan aðlatýyor kör sazlýkta.
Zehri deðmiþ,
Zehri zehrine deðmiþ
Rengi tenhâlýkta.

Yokluk ahdinde
Bir þiir,
Çokca þiir…
Kayýp vagonda,
El sallýyor demir,
Soðuk aðlamakta…

Melek SAÐLAM
28.03.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: