BUZ TOZU
Kurumuþ gül dikenleri
Ömürsüz donan bekleyiþler
Durmadan yer deðiþtiren kollar
Kendini yaþayan imkânsýz karanlýklarým
Hepsinin ortasýndayým
Gücüm kalmadý yaþamaya
Kýrgýným...
Bir kurtarabilsem ayaklarýmý, kollarýmý
Bir çiçek koparmanýn sancýsý
Su zerresi, buz tozu
Ýþaretler
Rüzgârýn kokusu
Okunmuyor uðultusu
Yastýðýmýn altýnda çaresiz iklimlerden kalan
Dudaklarýmdan dökülen kelimelerin aydýnlýðý
Görmeye dil gerek bakmaya lisan
Unuttuðumuz, uyuttuðumuz ne varsa
Gökyüzünde kervan
En zor þeydir insan olmak
Saklar kendini çocuklar
Aðýrýz yeryüzü için
Çok üþüdüm sýký sarýl
Ben biçimsiz kaftaným
Seninle anlamýný buluyor ,güneþe tutuluyor saçlarým
Samanyoluna bürünüyor,uzaktaki anlarým
Gözyaþlarýyým çeþmenin
Dilim sancýyor
Ýklimsiz çöl, yürekler piþiyor
Eþikte bekliyorum
Karalamýyorum artýk temize cektim
Ayrýlýklar da kavuþmalara sevdalý
Yok mu bir haber güneþin doðuþundan
Neden mutluluðu anlatmýyor hiç kimse
Ümitler taþýyorum sonsuz þafak renginde
Sevda iklimleri, Sevda zamanlarý
Biliyorum
Geçeceðiz Kaf daðýnýn eteklerinden
Söylemeyeceðim, alýp götürecekler
Sessizce konuþ benimle
Kimse anlamasýn hayal olduðunu
O kadar hasretten, hayal kýrýklýðýndan sonra
Yine çocuk, yine çocuk
Herkes gitti,sen hâlâ ayný yerdesin
Iþýk çizgileri göðün kenarlarýna, sýrrýný söylüyor
Bana ne oluyor
Bugün susmadý içimdeki nara
Bitimsiz ahkâm kesiyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.