İSTANBUL SIZLIYOR

Ýstanbul süzülüyor gözümün önünden dalgýn dalgýn
Loþ ýþýklar
Uzun müddet bakýp kalakaldým

Gemiler geliyor, gemiler gidiyor sevdadan sevdaya
Sularda aynalar oynuyor
Buz renkli bulutlar denize akýyor
Yosun kokusu yakýyor içimi
Sular yüzüme çarpýp buz kesiliyor, sular ateþ...

Kaybettim renklerimi
Bütün gece ayný caddelerde aðladým durdum
Herkes unutmuþ unutmamýþtý beni yalnýzlýðým
Geçiçi bir heves olmadý hiç benimkisi
Aþksa aþk, acýysa acý
Yaþamam gerekiyorsa, yaþarým
Ölmem gerekiyorsa, ölürüm

Öyle bir haldeyim ki, sanki uykudan yeni kalkmýþ
Açmamalý aslýnda eski defterleri
Açýnca kapanmýyor
Ýstanbul bunu hep yapýyor
Alýp alýp kalpleri, kýyýdan uzaklaþýyor.

Sular ürperiyor deðdiðinde yakýcý tene
Her döndüðümde yabancýlaþýyorum kemdime
Efsunlu ve büyülü bir sevgili çekiyor
Hiç hissetmiyorum baþka þehirlerde
Ýstanbul’daki kadar yalnýzlýðýmý...

Asil ve tek..!
Biraz mutluluðumuzdan harcýyoruz
Biraz yalnýzlýðýmýzdan
Saatler ilerledikçe daha da fazlalaþýyor.

Bir çay
Ve çýkardým masaya yokluklarýmý koydum
Haydi konuþ benimle Ýstanbul
Çiðnenmemiþ bir yolun kaldý mý
Ya da el deðmemiþ bir taþýn...
Yaðmur gider bulut kalýr, sen gidersin sensizlik kalýr
Sebepsiz bir arayýþ belki de, ölenler güzeldi.

Bir kurþun bir kurþun daha
Dönmeli miyim bilmiyorum tekrar ayný noktaya
Kaç kiþi bu kýyýlarda, bu denizlerde öldürdü kendini
Ben de öldürmeli miyim
Hep içimdeki noksan.
Hiç bir þey anlamadým yaþamaktan
Çýkardýðým yangýnda ben de yanýyorum
Batýyor ayaklarým bastýkça ucu sivri taþlara

Hep sýzlarsýn kýyýsýndaysan bir yüreðin
Ve Ýstanbul’un...
HEP SIZLARSIN...HEP...HEP....
Sosyal Medyada Paylaşın: