Yitik aþk. Ýþte o beðenmediðin caddedeyim Yabani böðürtlenlerin Zihhnimizi sarmaþýk gibi sardýðý O köhne evdeyim
Temaþa ederken Tan yerinden Zeytin gibi düþen gözlerinÝ Nehirlerin kýrýk deltasý inmiþ Yüzün düþmüþtü O eskitme evin Hoþnutsuzluk penceresine
Ya þimdi Ben yine ayný Sokaktayým Ama o suratýný kusup gittiðin ev O üstünde acý yetiþen sahralar Bir istanbul kadar pahalý Senin istediðin gibi Bariz elit duruyor
Seni bekliyorum Hala Býrakýp gititðin O yýkýk dökük Virane dediðin yerde
Gel Sessiz gemilerin Mavi patiskalarý Yardýðý gibi Bir uçaðýn sessizce Üstümüzden geçiþi gibi Posta treninin karanlýðý deliþi gibi
Gel Tepelerden düþen kayanýn hýzýnda Gel döne döne Göçmen kuþlarýn Uzak ülkelere varýþý gibi Telaþlý Biraz da neþeli Düþ Yollara Çoruh gibi Ama bana doðru Heyecanla Sarý yapraklarýn Kendinden düþüþü gibi Biraz da hüzün olsun içinde
Sarýl bana Yýldýzlarýn geceye Kumlarýn sahile þairin kimsesizliðine Hastanýn ziyaretçisine Gurbetin Özlemlerine Cenazenin topraða veriliþi gibi Sar beni Bahar çiçeklerinin Hercai arýlarý beklediði gibi
sev beni Bugün de ölmedik Anne Der gibi Tut ellerimi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ömer kılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.