BOZULDU...

Aðla gönül aðla yýllar geçiyor,
Ömür ikliminde yazlar bozuldu...

Aþýk söylemiyor derin yürekten,
Telleri pas tutmuþ sazlar bozuldu...

Doðruluk timsali olurken gönlü,
Elle gösterilen azlar bozuldu....

Þimdi gönülleri frengistanda,
Ruhu öksüz oðul ,kýzlar bozuldu...

Yaylada sürüler teslim kurtlara,
Külek külek ayran yozlar bozuldu...

Düþman yüreðime el atar gezer,
Merdi merdane kozlar bozuldu...

Tavuklar kümeste feryat ediyor,
Kartal yumurtalý kazlar bozuldu.....

Bizim yaylalarýn gülü bir baþka,
Yollarda dumanlý tozlar bozuldu...

Tarih; melul ,mahzun bir atlý bekler,
Maziye þan olmuþ izler bozuldu...

Timsal olmak varken yeni nesile,
Dünya hýrsýnda ki bizler bozuldu...

Nankör ; uçmaz yaylalarýn kartalý,
Þahinler yas tutar bazlar bozuldu...

Kundak kundak sarmalanýr yavrular,
Donunda çaputlar,bezler bozuldu...

Yakar idi yüreðimin ateþi,
Tandýrda örtülü közler bozuldu....

Vefa vefa diye inlerdi gönül,
Düþmana satýlmýþ özler bozuldu....

Senet idi dosta düþmana emir,
Krallar kurtaran sözler bozuldu...

Ey !Mehteran durma vur artýk cenge!...
Elinde tokmaklar kösler bozuldu

Musa DOÐRUER(Teslimi)
08 Aðustos 2016

Sosyal Medyada Paylaşın: