İnsan ;

Yazýn sýcaktan þikayet eder, kýþýn soðuktan.
Bir hayat sürer, Gafletle ;
Ya cimridir , yada savurur elindekini çokluktan.

Umrunda,da olmaz pek ne namaz ne niyaz, anca dara düþtüðünde
Veya hak yolunu yol bilip yunus gibi pistiðinde ..

Sanki mesaj geliyor kendisine Araf,tan
Sanýrsýn cennet müjdesi almýþ öbür taraftan...

Ne zora gelir ne zoru sever.
Ne sabretmeyi bilir ne boyun eðer.
Dimdik durur, ama kibirden.
Hiç haberi yokmuþ gibi kabirden..

Bir hýrsla sarýlýr dünyaya hep fazlasýný umar
Ve der ki , melek gibi insaným kime verdim zarar
Kesin cennetliðim ben iyiliklerim de var ..

Veya sanki tek benmi yanacaðým kuzum aldýrma
kýlamam ben dizim bekliyor beni yerimden kaldýrma ..

oysa kibrit ateþinin dayanamaz açýsýna
iþte böyle yenilir nefsine ve hýrsýna ..

insan nankördür hal bilmez nefsini bilir
Menfaati için gerekirse kaf daðýný devirir ..

Sözde sever iþine geldiðinde ve geldiði kadar
Ne gelirse baþýna umursamaz almaz hiç hadar ..

Ýnsan Görseydi mahþerde kendisini
Secdeleri yatak eylerdi unutmazdý efendisini ..

Kerem Korkut
Sosyal Medyada Paylaşın: