Her suskunluðumda Bir baba sýzýsý Bin feryâd Sonsuz çileli aðýd Gözlerimdeki yaþlar sonbahar yapraklarý gibi Döküldükçe Dökülür sineme Ölürüm de kimseler duymaz babamdan baþka
Ahh be kâlbim Ne fýrtýnalar, ne lodoslar atlattýk Lâkin bu baba yokluðu yok mu Devirdi bizi Boylu boyuna býraktý kimsesizliðin kucaðýna Hiç acýmadan Ama çok acýtarak
Vâlla bak kâlbim Küser babam yine Mezarýnda dertleþmez bizimle Hâdi baþýmýzý dimdik tutalým Onun yeþilden maviye uzanan gözleriyle gülümseyelim hayata Þimdi ey Aþk arar bizi Sesimizdeki bu kýrgýn tonu hiç sevmez kâlbim Hem o da çok üzülür ki