Kerkük yanýyor, Ben eriyorum þerha þerha... Alevler içinde oralar, Bizim yürekler kan revan...
Kerkük benim! Ben Kerkük’üm!.. Kerkük bir çile, Çekmeyeceðiz içimize, Vuruþacaðýz biz de kendimizce...
Aslýnda yanan Kerkük deðil, Alev alan umutlarýmýzdý, O insan bendim yanan, Türklüktü bitirilmeye çalýþýlan...
Beni bekle Kerkük’üm, Bir þafak ansýzýn Geleceðim, Ya ben sana Hürriyetini vereceðim, Ya da ben de Topraðýnda Huzur içinde yatacaðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ömer kılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.