Ay’ý görmek istemeyecek bundan sonra çocuklar.
Ne Irak da, ne Filistin’de, ne de Afganistan’da...
Masal anlatmayacak dedeleri, nineleri,
Uzun kýþ gecelerinde, yürekleri ellerinde.
Gerçekler göründü gözlerine,
Çöküverdi, incecik dal gibi dizlerine,
Çöküverdi kan ve kurþuna dizildi,
Þiir bile olsa aðýzlarýnda ki,
Aðýzlarýnda ki sözlerine binlerce can.
On üç on beþ yaþlarýndaki çocuklarýn, elinde silah.
Sakýn ha! oyuncak sanmayýn.
Ne yapsýn karþýsýnda Amerika,
Kendini sanýyor, firavun gibi ilah...
Sokaklarda oynanan çocuk oyunlarý,
Biteli yýllar oldu bu topraklarda.
Misketler, topaçlar, çelik çomaklar,
Yere yuvarlandý, yerde ki gazellerde, yapraklarda...
Güneþin önünde bulut var zaten,
O yýllardýr doðmuyor,
Bu yorgun ve çileli topraklara...
Ay’ý görmek istemeyecek artýk,
Bundan sonra çocuklar; ne Irak’ta,
Ne Filistin’de, ne de Afganistan’da,
Ay yüzlü yavrularýný kaybettiler zaten,
Hainlerin tanklarýnýn paletleri altýnda...
Niye istesinler ki
Bütün topraklarý iþgal altýnda...
Hele diyecek,
Hele ülkemizdeki iþgaller, vahþilikler,
Hainlikler son bulsun da,
Ay’ý, güneþi sonra düþünürüz,
Ýnsanlarýmýzýn, çocuklarýmýzýn ruhunda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.