AŞKSIZ YAŞAMAK
AÞKSIZ YAÞAMAK
Bir hiçler içinde nefes alan ben,
Yanlýzlýk koynunda seni düþlerken,
Özlemlerle dolu gece ardýndan,
Yanýmda olmaný ne çok isterdim.
Aþksýz yaþamanýn o acýsýný,
Bir gün dahi olsa, hissedebilsen.
Kör aþkýn kadehi, titretir kâlbi,
Ondan bir yudumcuk, ah içebilsen.
Hayat nefes alýp vermekse ancak,
Aldýrmam öyleyse, bitsin nefesim.
Ne vardý sebepsiz, aþktan kaçacak?
Yalansa söyleme! Kalsýn hevesim.
Bir kahpe avcýnýn kurþunlarýna,
Sýrayý bekleyen kuþlar gibiyim.
Vicdansýz kadýnýn ayak altýnda,
Ýtilip kakýlan taþlar gibiyim.
Aþkýn girdabýnda, debeleþirken,
Daha da ne denir, bilmem ki baþka.
Gönüller bu denli, çirkefleþirken,
Sevmeseydim seni, keþkem en baþta.
Islanan yanaðýn, günahýsýn sen,
Güldüren ölümün, mizahýsýn sen.
Yine de gönlümün, sabahýsýn sen,
Tüm bu sitemlerim, boþadýr boþa.
24.10.2016
MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.