YAZ ORTASI

yaþadýðým en güzel an
ayrýlýk çekip gözlerin, giderken gözlerimde
sýrtýný geri dönmeksizin, yürüyüþündü yan yan...


sarmaþýktýn beynimde,
bahar dalý bir yýlan;
benek benek çöreklenmiþ benliðimin köþelerinde
sevgimdi halkalanan...


ölümsüzce düþlerde, üst üste dizili
kývrýlan belkemiðin, bir tutsaklýk zinciri
omurlarýndan beni saran...


pýrlanta gibi yüreðin
sabýr dolu günlerin, özlem yüklü gemilerinde
okyanuslarý aþtýn
fýrtýnalarla boðuþarak
köpük köpük emellerin, tutuþan çemberinde
boynuna doladýn, kutsal
tertemiz ellerinle beni...


gözlerimde demirleyip, gözlerinden prangalarý
inip gittin merdivende;
bir küçük in-ce -y(ý)lan
hem gerçek hem yalandýn,
kendine akýttýn zeh’rini
bende býraktýn sevgini...


giden geri gelir mi, açtým pencereyi;
bakakaldým; iliklerimde alevli dansýn


yürüdün yokuþ yukarý
baþaklarda yangýn; ’eridi daðlarýn karý’
için için yaklaþtýn, karýþtýn gökyüzüne
yalvarýþ, yakarýþtýn...


kývrým kývrým yalazlarýn, kývrandýran poyrazlarýn
senden bana arta kalan
yaz ortasý yüreðim; yanýyor hâlâ...



Þaban AKTAÞ
28.09.1996



Sosyal Medyada Paylaşın: