DAĞ KÜLÜ
Ýçimizdeki esirler
Çýkamadýk içinden
Düþmüþ kaleler
Dolanmýþ kollar
Þarkýn yeli, esmer teni
Döner durur
Kapandýðým maðaralar, düþ/müþ kelebekler
Kanatlarý aðýr kuraklýðým
Soðuk damga, ökse otlarý
Her gece sýzlanýr gökyüzü ve yeryüzü
Yanýp sönen bir gece feneri, titreyen bir girdap
Ömür boyu sürer nöbeti
Aslýný reddeden bir mezar
Toprak gözyaþý
Dikenli tel,
Terleyen karanlýk içine akýtýr zehrini
Kör ve saðýr kendini vurur
Kor zamanlar
Sürekli haykýran gözlerimdeki nem
Aðýr ve çekilmez bir yara fýrlar yüreðimden
Doðmuþ ve ölmüþ anlar
Daðýlmýþ aynalar
Etimdeki kýymýk kör etti yüreðimi
Yediðim ekmek giydiðim yelek sýkýyor canýmý
Sürgüne giden yanlarým, tenimin tuzu
Uzatýr parmaklarýný
Aralýksýz inleyen iri boþluk
Yüreðimin daðýnýklýðý
Ruhumun kasýrgasý
Ayrýldým parçalara
Yeniden ardýndan yollarýna düþer
Unutmuþ dudaklarým adýný
Zincire vurulmuþ gibi
Çözülür belki kalbimdeki pas
Ruhlarýmýzýn aðýrlýðý
Hýçkýrýyor içimin sessizliði
Ölü diller
Gelincik. ..
Karalanmýþ bir deniz ve gökyüzü
Avuçlarýmda yanan deniz köpüðü
Hiçmiþ hayatýmýza verdiðimiz anlamlar
Arkamdan vurdu içimdeki karanlýk
Sözler sözlere çarpar
Göðe bakar içimdeki boþluk
Tahta atým, topacým, çemberim
Giden mevsim deðil koca bir hayat gitti
Baktýðýmýz pencereler pamuk ipliði
Saklanmýþ anahtarlar, açýlmýyor kapýlar
Denizlerden koparýlmýþ
Doldum kelimelere, içi gözükmüyor
Sorsan herkes seviyor
Pusulasý u/mutsuz adresler
Geçiyor günlerin içinden
Altýn tasmalar, tacirler
Bilmeden düþlediðimiz, sezmeden yaþadýðýmýz
Demir Parmaklýklarý özgürlüðün
Ýçine girdiði her yer kararýyor
Herkes yaralý bir yerinden, herkes birbirinden kaçýyor
Kýzýldað ürpertisi
Ten yaralý yürek yaralý
Göðsü þimþek
Ýçimizdeki vahþet gazetelere manþet
Bir yýðýn söz, bir yýðýn insan
Ancak samimiyetsiz
Ýçimize oturmuþ gece ,sarardý bahçe
Kaç ev yýkýldý
Kederli kadýn þarkýlarý, gözyaþlarý
Ýnleyen tekerlekler
Göðsünden vurulmuþ bir mutluluk
Kimse kendini taþýyamýyor
Kendimizden korkuyoruz
Kurduðumuz saatler de artýk uyandýrmýyor
Ýçi boþ hengâme, dipsiz kuyu
Kararýr aðýr aðýr
Acýdýr suyundan içilmez
Sahte seslerin düþü
Yamaçtaki soluk bitki
Dað külü
Yalancý iklimlere aldanýp yüzer biner ölüyoruz
Garip sesler,bir tek kendini siler
Ýndikçe yüreðe, ýþýk tutsak
Hep bir isim bulduk çirkinliklerimize
Uzak bir yakýnlýk, yakýn bir uzaklýk içindeyiz
Ýnsaný deli eder
Sýnýr kapýlarý, kýsýk lambalar
Bir anda baþlar ve biter
Körler gibi,dilsizler gibi
Susuzluðum gittikçe artar
Kar içinde kar yaðar
Yalnýzlýk ne imiþ anladým
Ýste ömrün bittiði yer
"Sevdalarý kuþlarla mý vuruyorlar."
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.