Kör Kehanet

Alaca þafaðýn ýþýðý vurmuþ daðlara
Mazbut bir gün sýðýnýr açýk yaralara
Kuþlar konar ölülere þahit ulu çýnarlara
Düþmüþ bir adam kýzýlcýk piþirir umutlara

Aþkýn daðarcýðý alevlenir ay altýnda
Þarabý külle besler þebin sabahýnda
Karanlýða su serper güneþin ahtýna
Kaderi küfür dokur küser zinhar bahtýna

Býraktýðýn her þey saklý içimin içinde
Göðsüme ektim tütünü gecenin üçünde
Evrenden salvolar var gölgeler biçiminde
Kýydým usturaya biledim sesimi yalnýzlýk içinde

Ölüm için önce kafeste can gerek
Yýldýzlar suya düþer mi acýyý bilerek
Nefesi var eden de bir lokma ekmek
Daðýlýr göðün kuþaðý maviyi sererek

Yeri sömüren rüzgarýn keþ alameti
Düþü gözlerine yoran uykunun kerameti
Evi barký yýkar kör kehanetin ibreti
Ýnsan olan ne yapsýn bozuk zürriyeti

Can üþürse sanma umut haddini aþar
Sema batarsa yaðmur bulutsuz da yaþar
Cihanýn olsa da bir ah ile ömür ziyan olur
Ziyan olur ise ömür ah ile cihan bir olur

Ýzbe kaldýrýmlarda sinsi bir uðultu
Demem aþkýn firkatý tek seni buldu
Nice kýzlar tenhada saçlarýný yoldu
Kahkaha kendi soluðunda boðuldu

Dile geldi kaðýt künyemi yazdým þiire
Kaç kez yalvardým laf dinlemez gönlüme
Bir çift göz için düþme ellerin diline
Harcadýn ömrünü çare bilmez birine

//H.Þahinbay//

Sosyal Medyada Paylaşın: