Ey gönül ulaðý, al bu sözümü,
Asýl sâhibine yâran’ýma ver!
Þahin pençesiyle daðlara yazdýr,
Bizi yüreðinden soranýma ver!
Rüzgârlara karýþ, dallara söyle,
Gönderde nazlanan allara söyle,
Azatlýða destan kullara söyle,
Düþlerimi hayra yoranýma ver!
Bilmesin rakipler, açma nâdana!
Deme þâgillerle tafra satana!
Herkes taþlýyorken has gül atana,
Beni can evimden vuranýma ver!
Yollar engebeli, menziller ýrak,
Serap sarmalýnda dilekler çorak;
Kangýrenden beter bu sinsi firak,
Yarasýný kendi saranýma ver!
Bir kasýrga esmiþ, eðmiþ ekini;
Kaybetmemiþ buna raðmen erk’ini;
Düþünmemiþ ahde vefâ terkini,
Baþý dik, ayakta duranýma ver!
Baykuþlar tünerken virânelere,
Akbabalar üþer kan sinelere;
Pabuç býrakmadan divânelere,
Dosdoðru hedefe varanýma ver!
Kasýp kavursa da diner fýrtýna;
Azmine yol bulan bakmaz ardýna;
Yangýn ortasýnda od’lar yurduna,
Derman otaðýný kuranýma ver!
Babagürgür ateþler de özümü;
Musul’dan Erbil’e saçar közümü.
Kerkük, Telâfer’de güldür yüzümü,
Tuzhurmatý’ya geç, zor anýma ver!
Kale gölgesinde, üç aðaç incir...
Yer, gök pýrangada, kollarda zincir,
Öyleyken alarak aþk ile Tekbir,
Esâret putunu kýranýma ver!
Ey gönül ulaðý, al bu sözümü,
Türk’ü yüreðinden soranýma ver!