AYRILIK

Ayrýlýk hissisleþtirir insaný hiç olmadýðý kadar
Hergün baþka bir sancýyla açar güne göz kapaklarýn
Yalnýzlýðýn en dolu saniyelerinde korkarsýn kendinden
Durgun bir denizken çaðlayana dönüverirsin ve
Ýçindeki çýrpýnan çocuk son kez dile gelir
Saatler geçmez o vakit budur ya zaten ayrýlýðýn acý yaný
Düþsende tutup kaldýranýn olmaz ya da bir acýyanýn
Dolu dizgin hatýralar gözünde canlanýrken
Sen akan yaþlarýna mani olursun
Korkma çocuk biraz daha dayan tüm acýlar bir gün son bulur

Ayrýlýk kirletir insaný hiç olmadýðý kadar..
Beyaz bir kaðýda sýçrayan kara mürekkepler gibi...
Her geçen gün baþka sayafalarýna bulaþýr ve sen buna alýþýrsýn.
Zihnin oyunlar oynar sana çocuk.
Kendini tanýyamaz haldesindir ve baþlar kara suratlar önüne gelmeye.
Her suratý kendin sanýp o role bürünürsün
Her karanlýk, beyaz yüzünü kana boyar senin.
Kana karýþmýþ gecelerin koynunda ve bir fotoðraf yanýnda,
Hiç üzülmediðin kadar üzülürsün..

Ayrýlýk dönüþsüz olmadý hiç bu kadar.
Elin kolun bu kadar baðlý kaldý mý?
Ayrýlýk acýdýr evet ama bazen aþk daha fazlasý.
Hiç bu kadar canýn yandýmý çocuk?
Unutmakla vazgeçmemek arasýnda kaldýn mý?
Hiç ruhunun çýðlýklarýný duymamak için uyuþturdun mu bedenini?
Eðer öyleyse bakma arkana,bakanlar dizginini ele verir
Unut onu çocuk belki bir gün talih sana da gülüverir.
 

Sosyal Medyada Paylaşın: