Naylon kızlar

Hayatý uzun, evreni ne büyük sanmýþým çocukken
Uyuyordum uyanýyordum hep ayný þeydi olan
’Naylon kýzlar çýkacak!’ derdi büyükannem
Anlamazdým neden böyle söylediðini
O güzel, boyalý kýzlara imrenirdim ben de
Her kýz çocuðu gibi…
Bilirsin iþte,
Kýpkýrmýzý, boyalý dudaklarý,
Ýnce naylon çoraplarý, uzun çivi gibi topuklarý
O topuklarýn üzerinde
onlar gibi yürüyebilmeyi istedim hep
Onlarý naylon bebeklere benzetirdim.
Büyükannemin dediði ’’naylon kýzlar’’
Bu kýzlar, iþte o kýzlar zannederdim
Renk renk, çeþit çeþit elbiseleri,
Deðiþik deðiþik saç modelleri vardýr onlarýn
deðiþtir, deðiþtirebildiðin kadar
Hiçbiri bir diðerine benzemez
Neden böyle boya kutusuna düþmüþ gibi boyanýyorlardý?
Böyle düþünsemde ilgi duyardým onlara sebebini bilmeden,
Kim bilir; belki de özentiden
Nitekim büyümüþüm…
On sekiz yaþýmý görmüþüm
Kendimi ne kadar büyüdüm sanmýþým
Bir gün aniden farkýna vardým
Özendiðim boya kutusuna girmiþ
O naylon kýzlardan olmuþtum
Ýncecik çivi topuklarýn üzerinde
Ýncecik bacaklarýmda,
Ýncecik naylon çoraplar vardý
Bu aynadaki yeni kýzý sevmiþtim,
Kendini beðenmiþlik edasýyla gülümsedim
Ne kadar güzelmiþ boyalý olmak
Elbette boya yapmasýný bilene…
Neden bu kýzý sevmiþtim, orasýda meçhul ya
Zaman geçmiþti anlayamadan
Anlayamadýðým þey
Zamanla býkmýþtým boyalý kýzlardan olmaktan
Naylon bir bebek gibi,
Boyalarýn arkasýna saklananlardan olmak istemedim belki de;
Çivi topuklarýn kullanýldýðý yerlerde olmak istemedim,
Rahat olabilmek için rahat ayakkabýlar
Rahat ayakkabýlý insanlar tercih ettim hayatýma
Geçmesini istediðim çocukluðumu geri istedim aslýnda

Ben çocukken,
Ýki þey yapmak istedim
Makyaj yapabilmek ve topuklu ayakkabý giyebilmek
Çok istediðim bu iki þeyi yine de iyi yapamadým nedense
Ne baþkalarý gibi boyanýp çýkabildim,
Ne gülümsedim yüzlerine insanlarýn nezaketen
Ne de; zorladým ayaklarýmý çivi topuklara
Boyansamda bulaþtýrdým elime yüzüme
Topuklu giydim, zarar verdim kendime
En iyisi yalýn olmaktý
Kendim olmaktý, sade olmaktý
Aslýnda sade kalabilmeyi baþarbilmekti tüm olay
Bunu anlayabilmek fazla zamanýmý almadý
Yalýn olmak; kendim olmaktý
Yalýn olmak mutlu olmak, gerçek olmaktý
Gerçekçi olmaktý
Hiçbir zaman naylon insanlardan olmadým, olamadým
Hayatýmdan çýkýn boyalý insanlar
Boyalarýn arkasýndaki sahte insanlar
Boyalý, sahte insanlardan uzaklaþtým
Düz tabanlarda yürüyorum uzun zamandýr
Beðenilmiyorum belki de evet ama...
pek de sorun etmiyorum bunu aslýnda
Gerçek insanlar yanýmda oldukça
Ben yalýn ayak gezsemde olur...
Ne olmuþ yani, olmasý gereken budur
Beðenmeyen burdan buyursun yol çoktur.

Sosyal Medyada Paylaşın: