Elindeki, kâðýttan beyaz
yapma bir gül deðildi
üstüne teninin
parfümünü sýkýp verdiðin,
dalýndaki tomurcuk güldü
dün sevdim okþadým
bu sabah yüzüme güldü
’Günaydýn!’ dedi bana
toz pembe hayâllere
aldý beni götürdü...
Ýþte o gün bu gündür
aþýðýyým dalýnda gülün,
eðildim yapraðýna
mis gibiydin bugün
defalarca çektim içime
senden gelen güzellik bu
koklamaya doyamam
koparmaya kýyamam;
konuþurum onunla hep
seni duyar, onu duyamam...
Ýliklerimde sevgin
ümitlerimde seldin,
ben aðladým, sen sildin
dolu dolu sevgili
baðýma bahçeme
yalnýzlýðýma birebir
evime hoþ geldin!
Gül leke kaldýrmaz
damla kaldýrýr
aðla aðlayabildiðin kadar
haydi ýlýk ýlýk
düþün gül yüzüne
taþýn gözümden damlalar;
damlaya damlaya göl olur
akar gider gül olur...
Þaban AKTAÞ
20.10.2016 10.35
Fotoðraf: Þaban AKTAÞ