SORMA...
SORMA…
Dostum sorma bana kim olduðumu,
Anlatsam da, belki anlayamazsýn.
Yanan izmaritim kül tablasýnda,
Sevdiðimi desem, inanamazsýn.
Bir yaðmurum Aðrý Daðý’nda,
Bir bulutum Kaf daðlarýnda,
Bir cehennemim Sina Çöl’ünde,
Bir avuç topraðým dostun yolunda.
Bir þahin olurum Palandöken’de,
Bir kaplan olurum sýram gelende,
Bir avcý olurum zaman erende,
Bir atým barutum av tüfeðinde.
Bir ateþ olurum, yanarým yakmam,
Bir ýrmak olurum çaðlarým, yýkmam,
Bir dað olurum yüksekten bakmam,
Bir garip yolcuyum aþkýn yolunda.
Bazen Yunus’um Hakkýn baðýnda,
Bazen Mevlana’yým canan uðrunda,
Bazen Karacaoðlan’ým güzel yanýnda,
Bir yudum su olurum, dost bardaðýnda.
Ýþte buyum anladýn mý bilemem,
Sevgi için hiçbir engel tanýmam,
Hakka gider ondan asla dönemem,
Bazen bir kelamým derviþ aðzýnda.
Mehmet ÝNAM - 8.8.1983
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.