Küçük bir kýz al yanaklý koþarak çýkýyor sokaktan, Durdu önce baktý oluktan, Adým adým sessizlikle selamlayarak bu þehri , Her sabah bu semti doldururdu sesi, Sevgi biriktiren çocuk kalk hadi!
Yaklaþýyordu, bütün dünyanýn içindeydi sanki, Hayallerle hakikatlerle yüzleþiyordu içi, Ufak bir gürültüyle sarsýlarak virane olurdu yeri, Sevgi biriktiren çocuk kalk hadi!
Onunkisi bu koskoca dünyada yaþam mücadelesi, Emeðiyle kazanýr iþini alnindaki alýn teri, Yaþamda sadece mutluluktur dileði, Sevgi biriktiren çocuk kalk hadi.
Sevgi biriktirenlere...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Naifşair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.