Ýnsan ruhu aslýnda bir müþteki, sevgi yoluyla her varlýga sahipken. sadece eksigi sevgideki bencilligi, kusuru çok yüzlü bir yetinmeyen. kaybettigi ön önemli unsuru,ruhu, bu yüzden hep sevgisiz insanoglu. arayýp bulamadýgý sadece kendisi, habersizce aradýgý kendi eksigini. uzaklaþýyor farkýnda olmadan kalbi, yegane duragý kendi varlýgý halbuki. toplum bu yüzden kargaþa halinde, sevgi diye arýyor,neyse bulamadýgý. sevgiyle kalplerimiz daima yabancý, sevgi aramak seyahatinde yalancý. oysa sevgi ilahi yüce bir terennüm, Sevmek bir ölüþ, belki tekrar diriliþ.
meral tice Sosyal Medyada Paylaşın:
MERAL TICE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.