İSMİNİ SEN KOY

Dýþarýda delibela yaðmur,yüreðimde saklý olan sen.
Ýçimde bir yýðýn dert,kim mutku ki? kim delice seviyor ki?
Kim verdiði sözü tutuyorki?
Hangimiz hala hatýralarla yaþamýyoruz ki?
Aþk bu alýr götürür seni ucsuz bucaksýz hallere
Hasret bu deli eder,yer bitirir içini.
Ýliklerine kadar batarsýn bataklýða,bazen tutunacak bir dal,
Sýðýnacak bir liman ararsýn.
Olmazki,gelmezki,çalmazki kapýný güzel günler.
Bazen gülmekten bile vazgeçerken,
Ýnsanlarýn seni anlamadýðýný düþünürken
Her þey gözünde anlamsýzlaþýrken,býkmýþken kendinden.
Aynalara küsnüþken,anneni güzel günleri bile hatýrlamzken,
Ayrýlýðý vede suskunluðu kendine dost edinmiþken,
Ýçkilerin ardý arkasý kesilmezken,
Bir Orhan Baba þarkýsý daha bitmiþken,
Ruhunu siteme ve isyana emanet etmiþken,
Sana yasak olan þeyleri,
Yasaklar çiðnenmek içindir deyip, ayaklar altýna almýþken,
Mutluluðu sadece doksan dakikalýk bir serüvende ararken,
Tüm güzel þeylere uzaktan bakmayý seçmiþken,
’’Umudun fakirin tek ekmeði olduðunu’’ unutmuþken,
VE BÝR GECENÝ DAHA BAÞKA KOLDA GEÇÝRMÝÞKEN,
Düþündüðünü bile söylemekten vazðeçmiþken,
Off! herþeye kýrmýzý kart vermiþken,
Sanmaki giderim,sanmaki terk ederim seni
Yedekte bile olsam seni hep düþleyeceðim...

Sosyal Medyada Paylaşın: