’’Bosna Hersek Cumhurbaþkaný merhum Aliya Ýzzet Begoviç’in aziz hatýrasýna.’’
Bir gün; halkýnýn önünde aðladýðýný,
Kimse görmedi senin.
Bilge Kral Aliya...
Snaypýr’larla
Top mermileri ile
Dalga geçtin hep sen.
Bu millet seni unutur mu?
Bosna’nýn acý tarihi,
Bosna’nýn baðýmsýzlýk tarihi yazýlýrken,
Kimse seni gözardý edemez.
Ayný Srebrenitza’da ki, sekiz bin þehit gibi...
Bu savaþtan sonra,
Kimse artýk insanlýktan,
Kimse artýk barýþtan,
Kimse artýk Müslümanlarýn sakin olmasýndan,
Bahsetmesin bize...
Taa o zaman,
Ensar’da açmýþtý Muhammed’e koynunu,
Gerekirse bizde açarýz, Bosna’ya, Kosova’ya,
Ýsterseniz,
Sorgusuz, sualsiz vurun boynumu...
Bir gün milletinin yediðinden,
Cephe’deki askerinin yediðinden,
Gayrý bir þey yemedin.
Kan kustun da,
Yinede kýzýlcýk þerbeti dedin.
Gecelerce uyku girmedi gözlerine;
Cephelerden top sesleri gelirken.
Þimdi Bosna huzurlu,
Camiler nurlu nurlu,
Türk milleti arkanda;
Dayan Kosova’m, Bosna’m.
Ezan sesi geliyor,
Onlarda iyi biliyor,
’’Bizi’’ en çok kim seviyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.