ne çok savruldu kimsesizlik parmaklarýmýzda içimizdekiler mekânsýz kýyamet bir küskünlük yazgýdan kalan ne çok yalnýzdý son dualarýmýz takvimlerde kýrklanýrken aðulu yürek acýdan fermanlý yokluktu geceler hardan nârsýz yolculuktu sabahlara
/gölge vermez mahþer günü cehenneme ölümün eþiðiydi artýk uykular/
sinmiyor kokusu zamanýn fýrlattýðým düþlerim koynuma düþüyor suyum çekiliyor kavruluyor içimde karanfiller bir ateþ harlanýyor zulüm saatler boy atýyor mýsralara
/pas tutmuþ alnýmdaki yalnýzlýðý bir namlunun ucundan suratýma çalýyor hayat/
geceye mýh vurdu sus hikayem þafaðý göremeden silindi bir müebbet yazgýyý tesbih gibi dizdiler boynuma güneþimi gözlerimden alýp karanlýða nikâhladýlar
Þiirimi güne taþýyan edebiyat defteri seçki kuruluna ve deðerlendiren bütün Þiir dostlarýma çok teþekkür ediyorum Saygýmla... Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayfer Aksoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.