düþündükçe,
ufalanýyor güvenim yüzüme,
yüzeyinden yüreðimin.
aþýklarýndan vurulmuþ
bir ceylan gibi sekiyor.
ve mutlaka konuyor gibi
karga burunlu bir aðrý, canýma.
fakat sonra yakalayýnca,
gayriintizamým susuyor.
yasaklýyorum bir daha,
dalmalarýma
diplerime
enginlerime
kendimin
kendime,
daha çok.
sonra çýkýyorum, eþliliðimden.
yýrtýk bir abajur olup
gün ýþýðýnýn yalansý aydýnlýðýna aldanýyorum.
ve biliyor musun
gülüyorum.
gülüyorum ÇÜNKÜ
sâri bir hal, bu yaþamak.
ve bitmek sanmaz, ölümü.
ama yine de
üryan dolaþmaz
sýkýntýlarý, biz insanlarýn.
bak;
benimkiler kaplanýr
kapaklanýr
fakat mutlaka dýþtadýr,
dýþardadýr..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.