zaman dondu.
zaman dondu ellerimde.
çiçeklerini ezdim minik örtüsünün yapraklarýnda.
bir parça oyaladý,
bitmek bilmeyen esaretimi.
yok,
olmuyor,
susmak bilmiyor..
ne çok konuþuyor uzaðýnda kulaðýmýn, diyorcasýna
ve okuyorcasýna geziniyorum sözlerini.
tekrar ciddiyete bürünüyor kýlýfým.
çatýþýyor hafiften gülesilerim.
gülmek
gülmek istiyorum.
hatta delirmek mi diyorlar o ana.
sonunda tutulmuyor içimde
diþleri ,
kahkahamýn.
tutmak olmuyor,
mecburen býrakýyorum bir ara aralýktan aralýðýn.
zaman!
geçsene ey zaman diyorum.
bak,
fiile husumetim doðuyor yeniden.
anlamsýz plandaþlarýn projeksiyonlarýna takýlýyorum üstelik.
oysa anlamsýz,
anladaþçýðým.
gittikçe düþüyor kontrolmetresi sükunetimin.
ötsene ey Notr’ün çanlarý diyorum artýk
ve bir sýyrýk,
müþfik bir gemiden çýkageliyor,
aniden.
nasýl kaçýyorum.
bilemezsiniz.
içimden.
dur.
dur.
susma yabancý.
örgü yeleðimin pembeliklerinden sökülüyor hayallerim benim,
diyecekken
yeniden iþliyor,
zaman
yeniden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.