iki lokma nefret

Bir dilenci pazarýnda almalýydým bedenimi
Yüzümde doðumdan kalma gözlerin
Elimde tanrýdan umutlarýmla býraksaydým
Bir çöp konteynerina kendimi
Doðmasaydým ölümlerle
Bir anne dokunsaydi tenime
Saçlarýmý kesip yaksaydim
Ve sen gelseydin
Sonra hiç çýkmasaydý saçlarým
Kokunu bir þiþeye hapsetseydim
Belki biraz görseydim anýlar oynatýrdým babama
Sonra uyandým rüyamdan
babam kutuptan bir sesle çaðýrdý kahvaltýya
iki lokma nefret atýþtýrýp çekildim odama
Ve daha önce dualarýmý hiç kabul eden tanrýya açtým ellerimi
Hiç bilmediðim hayallerde dualarýmý ettim
bilmediðim dillerde konustum onunla
içimde bir ayaklanma belirtisi
duygularýmýn intihar etme sevgisi büründü gözlerime
koþarak vedalaþtým babamla
daha doðarken aðýrlaþtýrýlmýþ sevgisizlik almýþtým ondan
uzaklaþtým onsekiz yýllýðýmdan
saçlarýmý bir býçakla kestim
Sonra gömüldüm dünyaya


Sosyal Medyada Paylaşın: