Ayý haykiran denize tesadufleþtikce gözlerim Bir mazi düserdi duygularin en hacimsizleþtiði bakislardan Elim dudaklarimdan ekmek alirdi kücuk bir afrikali cocuga Ve yine kahve kapatirdi kendine ileride gazete okuyan huzur Kendim bile ulasamiyorken kendime Tel orgulerle yasak bölge ilan etmisti bile gözlerin Ayaklarimin susuzluðunu dindiren kendisel bir dönüsum Maðduriyetimle savasan konsantrepolis olmaliydim Ve þaha kalkmis bir karinca edasiyla yürümeliydik sevgiye Bir dolunay edasiyla heceledi yüreðin yüreðime Ve ses yankilansaydi beynimin her hücresinde Zamanlarca sayýklasaydi dillerim Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Yaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.