Fiil Sapağı
Uzun þiir yazmak istedim içi tamlamalarla dolu
Sarý saçlý kýsraklarýn dolu dizgin koþtuðu
Süt beyaz bulutlarýn insafsýz tahrikleriyle endam eylediði
Gülüyorum adressiz mecralardan demetlenmiþ
Çalý süpürgesi laflarla fikrimi süpüren þairlere, hoþlar doðrusu…
Ordan burdan kanattýklarý parmaklarýna
Aþk fýþkýrtan çocuk gülücükleri
Balýklama “mesela cup diye” ölüme pikelenen deniz kýzlarý
Ýçine kýymýk kaçmýþ inci istiridyeleri
Türlü ninnilerle i mge büyütürken köþesiz
Aðlak sesleriyle yýldýz takan dalgýçlara gönül verince gülüyorum iþte.
Elimde deðil
Yedikleri vurgun soluksuz geçmiþ sarý diþli gecelerin iþaretiyken
Soyu kendinden menkulken samanyoluna bakýp avam diyen soysuz
Ahi kuþaðýný korsandan edinme eðiliminde
Eðilimsiz eðilen zümre, zümrüt zannedince zügürtlüðü aðlar deniz
Aðlar dolar boþalýrken çekebildiðin kadar trolle suyun rahmini
Bir daha halikle balikle hatta malikle iþin olmasýn ey adem-i mýsra!
Birazdan klanlara çatayým diye geçiriyorum içimden
Kukuletasýna dolunayý ponpon etmiþler caným sýkýldý
Son sürat kalem kullananlar toz kaldýrmasa zaten
Açýlmazdý uykum
Uyku dedim de sanki açlýktan gözü dönmüþ kurdum
Dirençli direnenlere böbrek taþýmdan destek versem diyorum
Midemde tencere çalýyor süpürge saçlý biri
Ona da kýrýlýyorum.
Maksat intihardan vazgeçirilmek olmasa çýkmazdým dama
Þaha inat vezirden azad
Yürüyor tekmili birden kýt’a kýt’a i mgeler gürühu, idama!
Gözümde deðil
Kim sevmiþ kim sevmemiþ; biliyorum ki leblebi tozu zor yutulur
Martý atýyorum göðe doðru, þöyle içimden geçtiði gibi,
“istop” diye baðýrýr belki biri
Biri tutar
Biri getirir
Biri piþirir
Biri yer
Kýyamet alameti iþte istakoz dediðin mýsýr ununda mý piþer?
Karabasan saysýnlar
Ya da yaz türlüsü… yaz yaz bitmeyen türden
Küf kokan sokaklardan sürünerek gelen börülce
Köþede itinayla sýkýþtýrýlmýþ da ser vermiþ sýr vermemiþ “aðladým”
Umurumda deðil
Kimin ne anladýðý
Anlaþýlmasýn hem derdim tasam
Anafikri mülteci botuna ýsmarladým þarap þiþesinde, nasýlsa batar kýyýsýz,
On kuruþa kýrk takla aþk simsarlarýna nota versem sol yandan
Týk týk baget sallasam; hem de alaylýyým hani… “ maestro!”
Bir yunusun karnýnda vantrologken gece rüyamda
Küfretsem can dedikleri babalarý kadar sevmezler
Zaten badem gözümü ancak karanlýk çökünce fark ederler
Bir leðen okyanus olsa da serinlese ayaklarým
Aþk kadar kolay deðilmiþ geçim dünyasý “anladým!”
ndr....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.