Eylül süpürdü iþte hüznü kendinden Kadim zamanlardan beri adeti budur Bunda Benim sesimin bir kýrýntý kadar dahli yok Kara terkedip günahlarýný Yaðmurlarý temize çeken ben deðilim Bana sormasýn yargýcýlar Gecenin neden taylar gibi Hüzne boþaldýðýný Sormasýn þiirin hesabýný Akl-ý evvel ruhu sonra adamlar Eylülse Eylül Karsa kar Yok benim gözlerimdeki sürgünün Bu karmaþada imzasý Güz günlerinin tenime sunduðu aþký Savaþla izah edebilecek kadar Günahsýzdýr kalbimin derinleri Eylül Aþký kendinden menkul Bir mevsim olmak suçunu Çýkarsýn önce kendi üstünden Sonra verebilirim ben hesabýmý Aklýma katranlar giydirip Neden tüye buladýðým Bu sorguda çýkar ortaya Gövdemde kabaran aþký Týrnaklayýp kedere dönüþtürmemin cezasý da Bu oturum sýrasýnda verilebilir
Neden,nasýl,ne için,nerede? Sorular ruhumu yakmadan önce Keyifli bir idam öncesi tasarlýyorum kendime Þöyle sigara dumanýyla Puslandýrýlýp efsunlanmýþ Bir daraðacý görüntüsü gibi mesela
Ama ölmem Ölmemem gerek Eylülün süpürdüðü aþký Nereye sakladýðýný görmeden
Diplomatik bir ölümdü kurguladýðým Kendi hakkýmda Dünyanýn dengelerine bir temasý bulunan Proleter ya da þehit bir ölüm tasarlamýþtým Eðer zaman Acýmasýz çocuðu Eylülle Senaryolarýmý baþtan sona deðiþtirmeseydi Diplomatik bir ölümdü evet Sonum hakkýnda kararým Bir savaþýn ortasýnda Dünyaya çekilmiþ bir kýlýç gibi Ölmekti tasarladýðým
Ama ölmem artýk Ölmemem gerek Eylülün benden süpürdüðü aþký Nereye sakladýðýný Öðrenmeden...
Kasým 2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükrü Özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.