Güz içimde gezmiyor henüz Yaðmur arkamda fon Dilimi Damlalarýn þefkatine býraktým Saçlarým zaten hazýr Þiirsel bir ýslaklýða Hani hain bir iç çekiþle sokulunan Ýzbe evlere girercesine Ruhumu güzün þiddetine býraktým
Uzaktayým rýhtýmlardan Martýlara mektuplar yolluyorum Bozkýrýn sarý sahanlýklarýndan Maviyi soruyorum hep derini soluyorum Çünkü güz Acýsýz yerlerime sürdüðüm melhemi Ovuþturmuyor Zehre bandým hüznümü Yýlýþýk bir neþe tadý kaldý aðzýmda Öteler sahiller gözyaþlarý Ayazda kalmýþ kalp tablolarý Gibi i mgelerle geçiþtirilmiþ Bir þiir Zorlasa da þairliðimi Artýk bir büyük büyüye talibim Gecenin resimleri Dikkatimden kaçsýn varsýn
Artakalan bu hazandan Paydasýz paysýz bir aþk Olabildiðince yalnýz Alabildiðine bencil
Eþyanýn kara katiliyle teke tek kaldým Elimde Demirlerle izah edilebilecek kadar katý Mýsralar Parlaklýðý geceye korku salacak kadar çekici Bir zonklama Þakaðýmýn bir yanýnda Ve hala müreffeh bir uykum yok Upuzun tertemiz çarþaflarda
Seziyorum Güzün gürzü baþýmda Ötede çatlamak üzre ekin toprakta Haritasýz bir ülkeye dönüþüyorsam Ellerim Kýpkýzýl günahlarla yýkandýðýndan Sesim Laðým kokusuna karýþýyorsa Nefesim O’nsuz kaldýðýndan
19 Eylül 2007
Þükrü Özmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükrü Özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.