uYDuRuK DeĞiL eSSaH ŞiiR

...




küçükken anlatýlan masallara inanýrdým
en çok da Sindirella masalýna
küçücük dünyamýzda güpgüzel insanlardýk çünkü
babama Alamancý derlerdi hep
ilk televizyonu o almýþtý dün gibi hatýrlarým
bütün mahalle sýðardý küçücük odaya
hatta çoluk çocuk dýþardan seyrederdi büyük keyifle







çok güzeldik o zamanlar
çookk
sevgiyle, kardeþlikle atarken minicik kalplerimiz
kocaman hüzünleri bile imece usulü güle oynaya uðurlardýk
tek damla yaþ dökmeden, döktürmeden







küçükken oynadýðýmýz oyunlara bayýlýrdým
ip atlardýk , yakan top, saklambaç, körebe oynardýk
nefes nefese kalýrdýk çoðu zaman
düþmek bile üzmezdi bizi dizlerimiz kanarken
bilirdik öpünce geçecekti yaralarýmýz
bilirdik vicdanlarýmýz beþ kuruþa satýlýk deðildi
mahalledeki aðaçlardaki meyveler hepimizin ortak malýydý
ayaðýmýzdaki lastik ayakkabýlar bile sýcacýk tutardý bizi
ya o kuzine sobasýnýn keyfi
ahh Allah’ým bir ömre bedeldi






biz o zamanlar insandýk
yamalý pantolonumuz
yýrtýk çoraplarýmýz
su geçiren ayakkabýlarýmýzla
insan olmaktan utanmýyacaðýmýz kadar
i n s a n d ý k..!


ya þimdi..?













nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın: