Düðümlendi boðazým, içim kalktý sinmiyor Nihayeti kan zehir kusturdun bu kadýný, Kolayca aðlamazdým þimdi yaþým dinmiyor Evvel güler söylerdi susturdun bu kadýný...
O paþa gönlün için çok acýlar yaþattýn Bir yaramý sararken sen yeni bir taþ attýn Çatladý sabýr taþý hislerimi boþalttýn Söylettin deli deli estirdin bu kadýný...
Ýþin bitti benimle, lüzumsuzun tekiyim Günlük bir göz attýðýn gazetenin ekiyim Adým düþmüþ dilinden ben artýk öteki’yim Eski bir çerçeveye astýrdýn bu kadýný...
Paran pulun þöhretin, ben tektim sen üçlüydün Erkek olduðun için sen her zaman güçlüydün! Ben mahkum oldum amma aslýnda sen suçluydun Çaresizce köþeye kýstýrdýn bu kadýný...
Çalýþýp da üstüme geçmeyen zimmetimle Kendime yenik düþen aðýr hezimetimle Ýyi günde zor günde kesiksiz hizmetimle Nobel almaya aday gösterdin bu kadýný...
Son noktayý koyalým hadi madem yürü git Bütün sebepler mevcut, hepsinden ötürü git Ne kadar zor gelse de ayaðýný sürü git Affetmem, Kur’ana el bastýrdýn bu kadýný... ............
Dr. Ayþe Ýzci Coþkuner, (Bulem hatun) 15/10/2016, Antalya... Sosyal Medyada Paylaşın:
Bulem hatun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.