Ne ýslýk çalmayý biliyorum. Nede diþlerimin arasýndan tükürmeyi. Ne sakýzý balon yapýp patlatmayý biliyorum. Ne de otuz iki diþ gülümsemeyi. Ben yalnýzca sevmesini biliyorum. Yürekten sevmeyi. Oda karýn doyurmuyor. Çünkü açlýk kalbimde...
Hadi gel kadýným. Gülüþünü baðýþla güneþe. Her mevsim açsýn yüzlerde çiçekler. Kainattaki her þey rabbimin eseri. Biz insanlara sunulmuþ eþsiz güzellikler. Ve bunlarla birlikte, Rabbimin emaneti sen varsýn. Gülüþü cennet kokan. Edebi melekleri dahi kýskandýran. Her mevsim yüzümde çiçek açtýran sen. Kadýným kalbindeki güzellikleri baðýþla bana.
Kuþ tüyü hafifliðinde ellerin ve parmaklarýn. Bir kabalýðý düzeltircesine dokunuyor. Kainattaki güzelliðe gölge düþüren her bir þeye. Dokunduðun her þeyi aziz kýlýyorsun. Ýyiki hayatýmdasýn. Yoksa kanýma dokunurdu yokluðun.
Göçmen kuþlarýn kanatlarýnda. Yerleþik hayata geçti gönlüm. Artýk mesudum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.