Yetmez mi yok olan, daha nereye,
Büyüyüp geliþti, dünkü çocuklar.
Bu ne umarsýzlýk, paydos herþeye.
Diller ayný jargon, cepte býçaklar.
Çýkarlar meydana, sorma bi kulis.
Pantollarý yýrtýk, tþörtler telis,
Ne bir büyük sözü, ne de bir polis.
Dinlemez gezerler, açýk seçikler.
Kýz erkek hep ayný, sattýklarý poz.
Baðýr-çaðýr. Ýster çek yanýna kýz.
Ne sigara, ne çay, içtikleri toz.
Kendinden geçerler beyni uçuklar.
Kimi boylu poslu, kimisi bücür,
Ýstersen eðlendir, kimini uçur.
Olmadý ver içir, dünyadan göçür
Halini bilmezler, aklý buçuklar.
Sanma zenginler, yok bunlarýn iþi,
Gün bulup, gün yerler bölüþüp aþý,
Döþþekten sayarlar topraðý taþý,
Gök kubbeyi yorgan, sýrtý açýklar.
Kaldýysa bizlerde bir damla duygu,
Herkesin aklýna düþsün bir kaygý,
Tamamen gerçektir, sanmayýn öykü,
Birisi derki yanmasýn ocaklar.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.