Sensiz koylarýnda demirliyorum zamanýn Sesimi duy diye haykýrýyorum Gözyaþlarým dondu akarken yanaklarýmda Yaþadýklarýmýz çok yýprattý bizi Biraz daha hoþgörülü olabilseydik Empati yapabilseydik Anlardýn Hergece gözyaþlarýmla sana yazdýðým þiirleri Neden nokta koyamadýðý mý
Gören gözler kör olduðunda Dil susar inzivaya çekilir Kelimeler sessiz kalýr içtiðin sularýn tadý zehir olur
O’nsuz aldýðýn her nefes Biraz daha ölüme yaklaþtýrýr Kirpiklerin kapanmaz geceler boyu Her yaðmur yaðdýðýnda oturursun cam kenarýna Buðulu camlar arkasýnda beklersin sevdiðini
Giden gelmez geri Sorgularsýn beyninde neden niçinleri Kim bilir Belkide erteler geliþini Yüreðini yakar akan tuzlu gözyaþlarýn
O’nsuz bir ömür geçmez ki Bir dön de bak arkana Býraktýðýn enkaz yýðýnýyla övün Çektiðim acýlara dayanmýyor yüreðim Korkuyorum Tek kelime söz etmeye Yanlýþ anlaþýlmaktan korkuyorum
Anlatsam anlar mýsýn derdimi Öyle zor durumdayým ki Artýk herþey flu yaþam anlamsýz Gezdiðim tüm sokaklar bomboþ Çaresizlik kokuyor her yaný Ürpertiyle uyanýyorum sabahlarý Gözlerimi açtýðýmda Sen düþüyorsun aklýma kokun sarýyor her yanýmý
Sanki hayat duruyor Sensiz bir sabaha uyanmak Beni çok korkutuyor Seni sevdiðimi fýsýldýyorum yeni güne Bensiz bir dünya hayal etmeni istemiyorum ...
Refik 12 . 10 . 2016 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Keskinsirke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.