Zaman incinmiþ bir kelebektir göz bebeklerinde asýlý
hüzzam çalýyor ruhumda sonbahar..
gökler yine ekim sabahýný kucaklýyor
bir bebek gibi
yine bir yarýn bugün
sessiz sedasýz uçaklar geçiyor göklerde maviyi delip
bembeyaz bir çizgi býrakýyor ardýna
bulutlar kabarmýþ, daðlarýn kucaðýnda
yarýsý siyah,
yarýsý gri,
yarýsý dondurma kadar karbeyaz
ve güneþ gösteriyor yüzünü zaman zaman
bahçede ýhlamurlar yaprak dökerken
yapay bir plastik misali duruyor
hala çimenler, çamlar, þu akasyalar
sanki; öksüz gözleri yemyeþil bir deli orman!
ara sýra yaðmur sepileniyor
oda nasibini almýþ insan görünümünden
gün geçtikçe yozlaþan,
her gün saçlarý biraz daha darmadaðýn, kýrlaþan
sÛni mutluluklarla süsleniyor kentler þehirler
toplanýp gidecekler az sonra
bir bavul dolusu kuþlar
mavi çadýrýn yama izlerinden
sökülüp yýrtýlýyor yara izlerinden al þafaklar
dikiþ tutmaz bir yara izini bantlýyorum
yoðurtla nane kurusuyla karýþtýrýyorum zamandan
fayda vermiyor
soðanýn suyu, aspirin geçirmiyor
dem tutmuþ aðrýlarý
soytarý bir palyaço, gibi yaþýyorum
yýrtýk üstüm baþým duygularým
ve ölgün gün
tabakamda cigaram bitmiþ savrulmuþ küllerim
bir zeytin çekirdeði büyüse ruhumda
ah bir kasým gelse diyorum
kasým patlarý açsa içimde
karizentem mi demeliydim yoksa ecnebice
sil yerine yenisini yaz düþlerini resetle kaderlerin
defni intikalden çýkar hayal denizinden
bir tutam safir
bir tutam sevgi
izinsiz bir müþteri çalsýn taksici yoldan
bakýr tel tak montele radyonun antenine
bir gelin
bir güvey
damat havasýnda þen ola düðün þen ola!
cenaze marþlarý çalýnýrken
kurukafamýn bamtelinde, yüreðimin tamda orta yerinde
ýrmaklara aksýn acýlar
bin bir öksüzün gözlerinden
tepeden aþaðý yuvarlanýrým.. yine bir ekim sabahýnda
seni gýdýklýyorum... hadi biraz g ü ls e n e y ü z ü m e
seni tutukluyorum yüreðinden... kelepçeliyorum.
ellerin bir gül dalýnýn e n s e s i n d e... kýpýrdama!
yeter artýk
surat etme
bana yüz çevirme
yaþta yanýyor bu dünyada kurunun yanýnda
hadi toparlan savsaklanma
----karanlýðýn þafaðýný vuruyor akreple yelkovan
her cümlede:
yürüyün!
" hiç bir zaman, boþ geçirilecek kadar
deðersiz deðildir... " hadi gidelim.. geç kaldýk!
bizim mi þu kaçan kara tren?
Nurten Ak Aygen
12/10/2016