Veda anýndaydýk sevgili Yaþanmamýþlýklarýn piþmanlýklarýnýn tartýldýðý Gelmesin dediðimiz ama sayýlý zamanýn gelip çattýðý kaþlarýna Bir daha baktým korkarak Yaðmur yaðýyordu gözlerinden Çekilmemiþti sular derinlerindeki sýnýr çizgilerine Yüreðinden akýyordu naðmelerin, suskunluðunda Sýzlatýyordu içimi Elim kolum baðlý /ku/duruyordum Ve bir son çaðrý daha geldi öteden Ayrýlýðýn tanýdýk sesi yankýlandý yüreklerde. Dudaklarýný ýsýrdýn yine kan Ve akýttýn dudaklarýma sýcaklýðýný asi/l/ce Son kez gibi birleþtik kollarla Sarmaþ dolaþtýk artýk baþka gözlerde aykýrý âþýklar Kimse bizi ayýramazýn vücut dilinde söyleniþiydi bu Duruþ isyandý hayata titreyen Ýçime iþlenen bir motifti Þu Anadolu’nun kuru ayazý Veda adýna sen elini sallarken buðulu camýn ardýndan Fukaranýn cebinde kalan son iki bozukluðunu ayýrmasý gibi Koyuyordu senin benden ayrýlýþýn Acýtýyordu bilmemek seni bir daha Ne zaman göreceðimi Þu kadersizliðin kahpeliðinde Koþuþturuyorduk oradan oraya Tükenirken dörtnala ömürler Hayat denen þu hain yolda Kaybolan zamana mý? Kahrolan yüreklere mi yanmalý, Söyle bana ey sevgili.
2006–11–05 Ýlay Demirer
Sosyal Medyada Paylaşın:
elie Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.