KALK GİDELİM ŞAİR

Sancýsýndayým
Ancalarýn kývrandýrdýðý beynim
Sanmalarýn tuzaðýndan düþüyorum hayata
Ölmeden doðan günün bilmem kaçýncý anýnda
Vuruldum ben gülüþlerinin anlýk yankýsýna.
Ak ellerin, ak olan rüzgârýnda
Annemin beddualarýný yakalarým.
Zaman, zamansýz geçerken kapýmdan
Bir lahza durup çalmaz, sevdadan deli olmuþ duygular.
Ben o bildiðin sevdalýlardan deðilim diyor
Düþerken, cemre topraða
Naðme naðme düþüyor gözümden dili lâl olan
Dudaðý aþkýn en mahrem noktasýnda titreyen

Antik kentin yolcusu,
Nergisler kulaðýný yola dikmiþ dinler.
Kuyulardan bir ses:
Midas’ýn kulaklarý eþek kulaklarý

Diktim kulaklarýmý karanlýk yollara,
Melekle, þeytan arasýnda sýkýþýp kalan.
Sahte/kârýn
Üç/kâðýdý

kayboldun âþkýn pempe yanaðý.

Ey þair,
Âþk senin neyine,
Sen yandýkça düþersin þiire
Beyaz sayfalarýn rakkasý ile
Ýþbirliðine.

Býrak sevdalarý Midas’ýn mirasçýlarýna
Hadi kalk gidelim þair, âþk senin neyine gerek?



M.Ö/2008
kahramanmaraþ





Sosyal Medyada Paylaşın: