Vuslata hakça yoldur ölümün kutsiyeti
Ayak altýna düþtü insanýn haysiyeti
Hýrçýnca asi rüzgar bir de yaðmur tanesi
Vuruyor pencereme yüreðimse kurguda
Tutuklu kaldýðým yar güzellik þeytanesi
Ey Hýzýr! Elimi tut, ruhum derin sorguda!
Pembeyi hiç sevmedim gök mavinin katýnda
Kanat çýrpýyor iken ak kanatlý güvercin
Kör olasý þu nefsim dilberin þevkatýnda
Bu kadar günahýmý çekemez ki flurcin
Deli boran fýrtýna kopar iken içimden
Alýr götürür beni Yüce dað baþlarýna
Rab nasýl yandýðýmý biliyorken Hiç’imden
Yar! Kýzgýn mil çektirmiþ gözüne kaþlarýna
Suça gark olmuþ ruhum hala ne savaþýnda
Af için el açmýþým gönlümse mütenazýr
Yönümüzü belledik Ýslamýn çavaþýnda
Duamý feryat ile sundurma sen ya Hýzýr.
Sessizliðe büründü em olacak zamanlar
Aman dileyiþlerim sessiz baðýrtýmda mý
Damarýmdan boþanýr oluk oluk al kanlar
Ýhanetin amansýz býçaðý sýrtýmda mý?
Kavgalarýmýz büyük içimizde yanar har
Göstersin doðru yolu gönder bana bir ulu
Beþer de kalmýþ mý hiç namus, haya, edeb ar
Yalvarýrým ey Rabbim kurtar artýk bu kulu