Ne yaptýmsa anlatamadým sana aþk’ta mutluluk yoktur diye gönül aklýna sýðdýramadýklarýn yüreðinden taþarken kalýrsýn tek baþýna...
Yaðmura karýþtýrdýðýnda gözyaþlarýn ellerini sýkýp kaybedersin yolunu telaþa kapýlýr yüreðin çýrpýnýr avuçlarýnýn içinde apansýz bir korku düþer sol yanýna sen çýrpýndýkça...
Ve merhaba dersin yalnýzlýðýna hayat akýp giderken...
Oysa gün çoktan geceye dönmüþ sen yalanlarla boðulurken...
Taþ duvar olur inandýðýn her þey elinde kalan koca bir hiçe sýðýnýrsýn hüznün nefrete döner sen sövdükçe bir kurþun sýkmak istersin þakaðýna...
Ne garip deðil mi gönül yaþanmýþlýklarýný susturup isyanlarýna dudak büküp susacak kadar çok sevmiþken onca yaralarýn ardýndan bir yolcu olman...
Sosyal Medyada Paylaşın:
L A L E Z A R Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.