Köþede bavul Gri Ne saklarki cepleri Mermerden zeminde dikine Yokmu sahibi Demirden iki tutmaç üzerinde Bekler gibi istasyonda bir eli...
Geride Uzun bir sren sesi Raylar yeniden hareketli Tepede güneþ Sessizliginde deliyor bulutlarý Saat kaçtý Hala bavulun bir sahibi cikmadý...
Adýmlarý azaldý çevrenin Gürültüsü daðýldý sislere Ya anlayamadýðým sözler Daha demin yanýmdalardý Ama aklýmda kaldý birkaçý Yoo Söylemem Korkunclardý...
Evim yakýnda Çýkar gelirim arada sýrada Buralara... Arkadaþ edindim oyunlarý Ve taþlarý Betondan arda kalan Yandaki inþaattan...
Uzakta Bir er kisi Benden büyükçe gözleri Büyükçe cüssesi vardý Gölgesi düstu ansizin yüzüme Bana bakti Kalk dedi çocuk Baðýrýr gibi Nefesli..
Tugladan duvarlar Sýra sýra Birinin altýnda Çiþ lekesi Az ötesinde birkaç kedi Yumalamýþ tüylerini Hiriltilar karanlikta Yer bulmuþlar bank altlarýnda...
Kalktým Koþtum siyah olan kedinýn yanina Yapabileceðim tüm hýzýmla Sevdim boylu boyunca Ense ve gövdesini Egildim f isildadim kulaklarýna O bavul benim Taþ doldurdum içlerine Ne olur kimseye söyleme Olur mu?
Olur dedi (miyavladý)... Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Fatih Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.