KAYIP HİKAYEM

Kayýp hikayemde saklý, yokluðun
Alýcý bir kuþ olup, tünüyor
Göðsümün çaparýna.

Dünden kalma, gece yarýlarýnda

Suskun bir aðrý þakaklarýmda,
Usul usul açýlýyor gözlerim karanlýða.

Aklýmda kazýlý yüzünü salarken,
Ay’ýþýðý duvarlara, avuçlarým da
Durgun bir su oluyor gözyaþlarým.

Gizli yakarýþlar düþerken,
sözlerimin ýslaðýna.

Yüz sürüyorum,
Kýrýk dökük bir kaç aný’ya.

Gündönüme karýþýrken
Kartpostal suskunluðun da..



Sosyal Medyada Paylaşın: