EY BU GÜNÜM
Ey bu günüm;
Beni insanlar kadar sen de yordun, üzdün
Ve bu hayattan usandýrdýn.
Bu gün gülsem de biliyorum yarýn aðlayacaðým.
Dünüm de sensin bugünüm de
Yarýným da da sen olacaksýn.
Biliyorum yine her gün her þeyinle
Ve tüm gücünle üstüme geleceksin.
Beni aydýnlattýðýn kadar geceye de katacaksýn.
Zaman bedenimi, ruhumu ve tüm varlýðýmý çiðnerken;
Sen ömrümden gün gün eksileceksin.
Çalacak isteklerimi günüm,
Gerçekleþmeyen hayaller kursam da gecelerimde,
Rüyalarýmda bile kaybolacaðým...
Herkesin bir günü var benim de;
Ýþte ben kendimi her geçen gün yeniden bulup, keþfedeceðim.
Bugünümü herkes gibi bende yarýna býrakacaðým.
Ya yaþarým yada ölürüm...
Tespih gibi çekiyorum günleri, yýllara katarak ilerliyorum
Sonsuzluða ve bilinmezliðe...
Gidiþim bugünden benim yarýna belki de hiçbir þey kalmayacak.
Ýnsanlar birbirleriyle savaþýrken ve ölürken;
Günler düþüp topraða gömülecek.
Geceler ise gökyüzüne yükselerek yýldýzlarla göz kýrpacak insanlara...
Ay halimize gülerek üstümüze gölgesini vuracak.
Ey günüm, beni benden alarak gitmeni istemiyorum.
Lütfen beni bana býrak da öyle git!
Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.