’’Filistin de yaþanan bütün hüzünlü olaylara ve insanlara’’
Onlarýn tanklarý vardý,bizim Allah’ýmýz.
Onlar barýþa sýkýyordu kurþunlarý,
Biz sadece sapanla taþ atýyorduk,
Gündüzleri,gece yarýlarý...
Filistin’li bebe,
Sana soracaklar ahirette,
Seni kim þehit etti diye,
Diyeceksin ki;Onlar,
Sadece beni þehit etmedi,
Sadece insanlýða kurþun sýkmadý,
Dünya’nýn da içine etti...
Aklýnýzý baþýnýza devþirin zalimler,
Artýk canýmýza yetti...
Onlarýn göz yaþartýcý bombalarý vardý;
Göz yaþartýcý bombalara ne gerek vardý,
Biz zaten yýllardýr aðlýyorduk.
Sofralarýmýzda ne baklava,ne börek vardý...
Yýllardýr acý yemiþ,acý içmiþtik.
Kendi kefenlerimizi,
Ellerimiz le ölçüp biçmiþtik.
Alevlerini artýrýn cehennemin,ey zebaniler;
Çünkü zalimler geliyor,
Lanetlenmiþ olduklarýný,onlarda biliyor...
Onlarýn mataralarýn da kan vardý;
Biz içecek su bile bulamýyorduk.
Yerle bir oldu evlerimiz,
Hiç bir evde oturamýyorduk.
Çocuklara bile acýmýyorlardý.
Yani anlayacaðýnýz;yürekleri o kadar dardý.
Filistin’di burasý,
Býrakýp gidemezdik yurdu...
Yazanlar yazýyordu günahlarý,
Bozup da tuzaklarý,
Onlara baþka tuzaklar kurdu...
Bunlarýn þerrinden binlerce insan,
Rabbine sýðýnýp sýðýnýp durdu...
Onlar cenazelerini;baðýra çaðýra gömüyordu,
Biz ise fatihalarla,tekbirlerle...
Onlarýn aðlama duvarý vardý,
Bizim Mescid-i Aksa’mýz.
Aksýn vatan için,aksýn kanýmýz.
Yüzümüz gülse bile,
Aðlar durur hep bir yanýmýz.
Döve döve bütün çocuklarýmýzýn kemiklerini kýrdýlar.
O televizyon da gördüðünüz çocuðu,
Baba’sýnýn kucaðýnda vurdular.
Aðla,
Aðla insanlýk aðla;
Aðla da dursun bu akan kanlar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.