AY DOĞAR ASUMANA

Ömrü geçer gider bak rüya gibi insanýn,
Tahtý, þaný yerinde kaldý mý Süleyman’ýn?

Saray verse, han verse Baðdat’la,Þam sultaný,
Dideleri dökülür gül yüzlü kerimanýn.

Aþýklara Alican beytûl ahzân eyledi,
Yüreði mahzen oldu o Yusuf’u Kenan’ýn.

Ay doðar asumanda,yýldýzlar kör bir kandil,
Girdabýna gam dolmuþ çeþmi yakut gerdanýn.

Açýlýnca goncalar, lâle sümbül þad olur,
Nerde kaldý gelmedi? Mest olduðun hayranýn.

Üç günlük misafirim kal deseniz de kalmam,
Garib divanesiyim bu alemi devranýn.

Ahirette zafiran gül harmanýnda gezdir,
Ya Rabbenâ âmennâ içi bomboþ Dünya’nýn.

Geçmek isterse eðer þol cennet denizinden,
Iþýðý yolu olsun kehkeþanlar cananýn.

Sensin Kerem sahibi ey Gâni Yüce Rabbim,
Meded þefaat senden eriþsin o fermanýn.

HARUN YILDIRIM


Sosyal Medyada Paylaşın: